Nazwy określające wyroby jubilerskie oraz kamienie szlachetne dla większości osób mogą być nieoczywiste. Jaka jest różnica pomiędzy brylantem a diamentem? Jeśli trudno Wam odpowiedzieć na to pytanie, szerzej ten temat opisaliśmy poniżej. Zapraszamy do lektury.
Diament – krótka charakterystyka
Diament jest minerałem, który powstaje na skutek oddziaływania wysokich ciśnień i temperatur na krystaliczne cząsteczki węgla. Jest bardzo rzadko spotykany w przyrodzie, co przekłada się na wysoką cenę kamienia. Stanowi najtwardszy znany ludzkości surowiec stworzony przez naturę. Był formowany w ekstremalnych warunkach i skrywany pod ziemią przez miliardy lat (wiek najstarszych złóż diamentów w Australii datuje się na 3-4,25 mld lat). Wykazuje dużą odporność na działanie kwasów i zasad. Ma też dobrą przewodność cieplną. Choć bardzo trudno porysować jego powierzchnię, wykazuje dosyć dużą kruchość. W przyrodzie jest spotykany uformowany na kształt ośmiościanu lub sześcianu. Jego struktura wewnętrzna i skład chemiczny nie są zjawiskami jednolitymi. Na całym świecie można spotkać różne rodzaje diamentów, a wśród nich: bort (nieregularne drobnokrystaliczne skupienia), ballas (skupienia o włóknisto-promienistej konstrukcji), lonsdaleit (regularne skupienia z wieloma defektami), karbonado (drobnoziarniste skupienia w odcieniu czerni, szarości lub ciemnej zieleni). Najpopularniejsze kopalnie diamentów na świecie to Karowe (Botswana), Argyle (Australia) i Mir (Rosja). Również Brazylia jest ważnym miejscem wydobycia tych cennych kamieni. Kopalnie znajdują się tu w Minas Gerais, Mato Grosso i Parana.
Zastosowanie diamentu w branży jubilerskiej
Diament jest bardzo cenionym i rzadkim minerałem, znajdującym zastosowanie w jubilerstwie. Nie każdy diament nadaje się jednak do obróbki jubilerskiej. Szacuje się, że pożądane cechy wykazuje zaledwie 10-20% pozyskiwanych kamieni. Po odpowiednim łupaniu, oszlifowaniu i wypolerowaniu stają się brylantami.
Parametry diamentu: czystość i barwa
Wśród najbardziej pożądanych kamieni znajdują się egzemplarze duże, o dużej czystości chemicznej oraz wyjątkowym zabarwieniu. Każdy rejon wydobycia cechuje się kamieniami o specyficznej barwie. Diamenty wydobyte w Indiach są najbardziej krystaliczne spośród wszystkich. W Brazylii z kolei dość częstym zjawiskiem są kamienie szlachetne o zielonym zabarwieniu. Na tym obszarze spotkać można również diamenty fantazyjne, w których kolor występuje tylko na zewnętrznej części. Generalnie barwy diamentów wynikają z obecności wrostków innych minerałów czy występowania w kamieniu innych substancji. W jubilerstwie do określania odcieni stosuje się kolorymetr – emiter światła białego, porównujący je z wzorcami kamieni o konkretnej barwie. Im rzadsza barwa kamienia, tym jest on jest bardziej pożądany przez branżę biżuteryjną, a tym samym również droższy. Najrzadsze okazy to te o zabarwieniu fioletowym, różowym i czerwonym. Najczęściej spotykany jest odcień żółty, choć tym najbardziej docenianym jest odcień niebieski.
Diament a brylant – różnica
Różnica między diamentem a brylantem jest taka, że ten pierwszy stanowi naturalny minerał wydobyty z ziemi, zatem pojęcie odnosi się do materiału przez obróbką. Brylant natomiast to diament, który został już poddany procesowi szlifowania i polerowania. Brylant to nazwa, która odnosi się do gotowego produktu jubilerskiego. Diament a brylant – co lepsze? Diament w swojej naturalnej formie, choć wykazuje wyjątkowe właściwości fizyczne (które zresztą znajdują zastosowanie w przemyśle), nie prezentuje się tak atrakcyjnie wizualnie. Matowa powierzchnia i nieregularne kształty, poddane łupaniu kamienia, jego piłowaniu, szlifowaniu, polerowaniu oraz końcowemu czyszczeniu w roztworze kwasów, dopiero pozwalają pozyskać cenny brylant.
Diament a brylant – co lepsze?
Podsumowując, diament to nieoszlifowany brylant. Szlifowanie to najważniejszy etap, który definiuje cały proces powstawania brylantu. W branży jubilerskiej znanych jest kilka rodzajów szlifu brylantowego. Powszechnie stosowany jest szlif rozetowy, który wyróżnia się układem nawiązującym do róży w rozkwicie. Szlif taflowy z kolei cechuje się dużą czołową powierzchnią, otoczoną fasetami o schodkowym ułożeniu. Szlif brylantowy definiuje wygląd i prestiż kamienia nazywanego brylantem. Szlif brylantowy dotyczy formy okrągłej, która w górnym fragmencie ma 33 fasety, w tym tafle, w dolnym zaś 25 faset, w tym kolet. Połączenie tych fragmentów stanowi rondysta.